Het was een mooie zaterdag, de lente deed zijn best in mijn hoofd te komen. De vrolijkheid begon zich te nestelen in de grijze hersencellen.
Ik besloot dat ik een broodje kroket verdiende.
In de snackbar bestel ik een Kwekkeboom,
“Tja”, vraagt de medewerkster (studente), “Kwekkeboom……. Van Dobben, zijn ze nou echt lekkerder…. We hebben hier ook lekkere met draadjesvlees…. Maar die zet m’n baas niet op het bord…. Moet ie zelf weten …..”
“There are leaders and there are followers”, reageer ik, bijna automatisch. Dit komt vaker m’n keel uit als, het gaat om gezagsrelaties.
De medewerkster kijkt me niet begrijpend aan en ik begrijp dat ik deze uitspraak moet verduidelijken.
Ik begin: “Dit is een bekende uitspraak van Inspector Clousseau, films over een inspecteur in Parijs. Jaren 60 en 70. Hij heeft het “Engels-Frans” spreken uitgevonden en was erg grappig. Soms is een grap al leuk als je weet dat hij er aan komt, als Clousseau thuis kwam wachtte daar altijd zijn bediende Cato op hem die hem in elkaar wilde slaan. Ze donderden uit het raam of door het plafond. Alleen al het idee dat dat kwam…. Peter Sellers heette de acteur…”
Ik staarde wat dromerig voor me uit en zag zijn beeltenis voor me, snorretje, grotere neus, hoedje; hij kwam bijna de patatzaak binnen lopen.
De medewerkster keek me met een vreemde niet begrijpende blik aan…
Het was dé motivatie voor mij om verder te gaan: “ Tja het was een hele serie films, prachtige scenes, hij werd wel de Pink Panther genoemd en heeft samen…..”
”Ah dat was die tekenfilm, die heb ik gezien toen ik klein was, beetje….”
”Ja dat was de intro, maar de films waren prachtig. Sellers heeft ook samengewerkt met de mensen van Monty Python echte Engelse humor…”
De blik werd nog vreemder en niet begrijpend in de overtreffende trap.
Ik zag de beelden van Monty Python voor me: “Ze bedachten de meest idiote scenes, hardloop wedstrijden van filosofen bijvoorbeeld”
Ik moet bekennen dat ik de denkende houding van een filosoof in de snackbar na deed…..
”Je weet wel met John Cleese, van Fawlty Towers, de beste sitcom die ooit gemaakt is….”
Ik keek op en zag aan de andere kant van de toonbank een blik waaruit de gedachte sprak van “Hoe kom ik hier fatsoenlijk van af”.
“Ja je weet toch wel Fawlty Towers, dat hotel waar alles fout ging, de comedy-serie die je gezien moet hebben”
Achter de toonbank gloorde een oplossing: “Hoe schrijf je fawlty, tja m’n Engels is niet zo goed….”
Ik moest de zoekopdracht op haar telefoon schrijven. En hup daar verscheen John Cleese in beeld.
”Oh ja dat is de minister of sily walks…”
”Ja maar je moet Fawlty Towers gezien hebben, zo goed…..”
“Ah meneer, hier zijn uw kroketten…. Volgende keer maar met draadjesvlees hè….”
”Goed idee…”
”Fijne middag nog meneer…..”
Ik met m’n grote boomermond…..
