De vraag, wat de gemeente Bergen nu eigenlijk is, borrelt bij mij wel eens op.
Een aantal relatief kleine kernen, die op een bestuurlijke hoop gegooid zijn. Dit vanwege de grote hoeveelheid taken die de gemeente moet doen, die de kleine gemeenten niet zelfstandig zouden kunnen doen.
Die taken worden door het Rijk bij de gemeenten gelegd, omdat die dichter bij de bevolking zouden staan.
Best wel een tegenstrijdigheid: taken moeten doen omdat je dichter bij de inwoners staat en vervolgens de gemeenten vergroten, waardoor de afstand tot die inwoners weer groter wordt…
De gemeente Bergen is slechts een bestuurlijke ding. De kernen hebben een gezamenlijke gemeenteraad, dagelijks bestuurders (waaronder een burgemeester) en een gezamenlijk ambtenaren apparaat (die we ook weer delen met Heiloo, Uitgeest en Castricum).
De kernen onderling hebben eigenlijk niets met elkaar. Hooguit Bergen en Schoorl wat. Maar het verkeer op de Herenweg tussen Egmond en Bergen, bestaat uit aanwonenden, toeristen en waarschijnlijk gemeenteraadsleden, op weg naar de volgende vergadering.
In maart volgend jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Een kleine voorspelling: de politieke partijen zullen allemaal het “gat tussen gemeente en inwoners willen overbruggen”. Net zoals dat vier jaar geleden gebeurde en ook acht jaar geleden. De vraag is echter, of men helderheid kan geven over de aanpak. Wat gaat men daadwerkelijk doen.
Wellicht een beetje flauw, maar een gemeenteraadslid is volksvertegenwoordiger, men vertegenwoordigt het volk, de inwoners. Dit betekent dat je moet weten wat degenen die je vertegenwoordigt, vinden, voelen, maar ook weten. Dat vereist directe communicatie tussen kiezers en gekozene. Niet eens in de vier jaar, maar elke moment dat het nodig is. En dat is vaak.
En dan niet alleen communiceren over wat de politiek wil, maar juist gebruik maken van de kennis en kunde die binnen de dorpen, de gemeenschappen aanwezig is. Niet alleen maar uitgaan van het feit dat er belangen-tegenstellingen zijn, maar ook (en juist) gebruik maken van de denkkracht van de bevolking.
En daar gaat het nu echt mank.
Het idee dat de gemeente voorop staat moet door de ambtenaren en de politiek verlaten worden: de dorpen en de gemeenschappen staan voorop. Het bestuurlijke- en beleidsapparaat van de gemeente moet echt ten dienste staan van de gemeenschap. Er komt dan maatwerk per kern.
De huidige gemeenteraad komt van ver, het politicusje spelen heeft jarenlang de overhand gehad. Men maakte zich drukker om het eigen interne spel, dan om de open betrokkenheid van de inwoners. De wal keerde het schip…. Het heeft uiteindelijk geresulteerd in het stoer nemen van besluiten, omdat alles in politiek geharrewar bleef steken. Besluiten waarvan (voor een deel) de inhoud achterhaald is. Met het bouwen van alleen maar koopwoningen op de locatie Watertoren in Egmond aan Zee als meest wrang voorbeeld. Koopwoningen die zich op geen enkele wijze verhouden met de huidige wooncrisis.
Er zal dus weer beterschap beloofd worden. De lokale politieke partijen zijn bezig met het opstellen van hun programma’s voor de komende vier jaar. Razend benieuwd hoe zij de rol van de inwoners en kernen gaan beoordelen ….
Wordt vervolgd…….